Ο Παναθηανικός νίκησε πιο εύκολα από όσο φαίνεται στο τελικό σκορ του αγώνα με τη Μacabi και ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ αναλύει τις λεπτομέρειες.
Πρώτο ματς πρώτη νίκη για τον Παναθηναικό, όχι με τον πλέον εμφατικό τρόπο βέβαια και χωρίς να επιβληθεί 100% του αντιπάλου του, αλλά με πολύ ωραίο μπάσκετ και νέα πρόσωπα να βοηθούν περισσότερο από όσο περιμέναμε. Ο αρχηγός ήταν και πάλι εξαιρετικός σε άμυνα και επίθεση (μέχρι να τον καταβάλει η κούραση) μοιράζοντας χαλαρά 14 ασίστ, ο Λοτζέσκη ήταν επίσης καταλυτικός με τους 20 πιο αθόρυβους πόντους της καριέρας του και ο Θανάσης έβγαλε απίστευτη ενέργεια και σημείωσε και 10 πόντους χωρίς να χάσει σουτ. Όλα αυτά όμως τα διαβάσατε και αλλού, εδώ θα πούμε λίγο διαφορετικά πράγματα και θα ξεκινήσω με τα αρνητικά.
Αρχικά είναι απαράδεκτο να δέχεσαι 85 πόντους σε εντός έδρας παιχνίδι. Με συγχωρείται πάρα πολύ αλλά το ότι μιλάμε για την πρεμιέρα της διοργάνωσης δικαιολογεί πολλά, όχι όμως αυτή την αμυντική απάθεια. Σίγουρα σε κάποια σημεία ήταν λανθασμένη η στόχευση του Πασκουάλ, καθώς θεωρώ μέγα λάθος το να πέφτει εξ αρχής ο Παππαπέτρου πάνω στον Γουίλμπεκιν ειδικά από τη στιγμή που απουσιάζει ο Πάργκο. Καλάθης και Θανάσης θα ήταν πολύ καλύτερες επιλογές για αυτή τη δουλειά, πράγμα που φάνηκε και στη συνέχεια. Επίσης είναι απαράδεκτο να γυρνάνε τόσο αργά οι παίχτες στην άμυνα. Όταν παίζεις με μια ομάδα σα την Μακάμπι που το κυριότερο όπλο της είναι η transition επίθεση, πρέπει να είσαι προσηλωμένος και να παίζεις την ανάλογη άμυνα. Καταλαβαίνω ότι είναι αρχή και τα πόδια κάποιον παιχτών μπορεί να είναι βαριά, αλλά αν η εικόνα της ομάδας είναι αυτή στο ΟΑΚΑ τι θα γινόταν σε εκτός έδρας ματς ? Επίσης η ομάδα έπαιξε και πολύ κακή περιφερειακή άμυνα. Βλέπω πολλούς να αναφέρονται στην απόδοση των φίλων μας Λάσμε και Γκίστ τόσο στην άμυνα στη ρακέτα, όσο και στο ριμπάουντ. Σίγουρα τόσο ο Γκαμπονέζος όσο και ο Αμερικάνος δεν έβγαλαν ματιά με την απόδοση τους, όμως πρως θεού δεν φταίνε αυτοί για το ξέφραγο αμπέλι στη ρακέτα. Θα το εξηγήσω όσο πιό συνοπτικά και απλά γίνετε για να γίνει κατανοητό από τον μέσο φίλαθλο. Όταν η περιφερειακή άμυνα είναι χαλαρή, ο βασικότερος τρόπος να πάθεις ζημία είναι με το περιφερειακό σουτ κοινώς το τρίποντο. Μεγαλύτερο πρόβλημα από αυτό όμως δημιουργείτε όταν ο αντίπαλος διαθέτει πυραυλοκίνητα και συνάμα έξυπνα guard σαν τον Γουίλμπεκιν. Εκεί η κατάσταση γίνετε ιδιαίτερα δυσχερής αφού η άμυνα κόβεται στη μέση από ένα "drive" του αντιπάλου αι δημιουργείτε αμέσως ανισορροπία. Σε καταστάσεις ανισορροπίας όποια βοήθεια και να βγει κοντά στο καλάθι θα φτάσει καθυστερημένα, αλλά πέρα από αυτό ο παίχτης που θα δώσει τη βοήθεια, που συνήθως είναι ένας εκ των ψηλών αφήνει τον παίχτη του αμαρκάριστο και όταν αυτός ο παίχτης λέγεται Black η μπασκέτα θα υποφέρει. Για να το κλείσουμε, όταν δίνεις σε παίχτες σαν τον Γουίλμπεκιν τη δυνατότητα να κάνει κούρσες 20 μέτρων είναι πολύ πιο εύκολο να πληγωθείς εντός ρακέτας, και όταν συμβαίνει αυτό με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, πάντα φαίνονται ένοχοι οι ψιλοί. Σίγουρα ο Λασμε και ο Γκίστ χάσανε φάσεις και μονομαχίες, αλλά αν κάποιος περιορίσει τα "καρέ" τον πετυχημένων και αποτυχημένων άμυνών τους στο χτεσινό παιχνίδι θα φανεί ότι στις λίγες φάσεις που ενήργησαν αποτελεσματικά στην ομαδική άμυνα, ήταν οι φορές που η περιφερειακή άμυνα ήταν η πρέπουσα.
Πάμε τώρα σε κάτι άλλο που προβλημάτισε τους περισσότερους, και όχι άδικα μάλιστα. Παρ ‘όλο που το φετινό ρόστερ διαφημίζεται ως το πληρέστερο των τελευταίων αιτών, χτες υπήρξε μια εμφανής λειψανδρία τόσο στη θέση "πέντε", όσο και στη θέση "ένα". Κάτι τέτοιο εν μέρη δικαιολογείτε για τους ψιλούς αφού ο Παππαγιάννης ακόμα και από τα μάτς της εθνικής ήταν φανερά ανέτοιμος και όπως και πέρυσί , έτσι και φέτος το ματς δε ταίριαζε καθόλου στο Βουγιούκα. Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει για τους "άσσους" της ομάδας, ακόμα και να ίσχυε όμως είναι τόσο κομβική αυτή η θέση που δεν υπάρχει αυτή η πολυτέλεια. Δεν ξέρω πότε προβλέπεται να πάρει σταθερά περισσότερο χρόνο ο Λεκαβίτσιους και δε ξέρω κατά πόσο θα μπορέσει να βοηθήσει ουσιαστικά στην οργάνωση και την δημιουργία, όταν τον πάρει. Δε θα τον κρίνω πάντως ακόμα γιατί ένα τρίλεπτο στην πρεμιέρα δε λέει και πολλά. Αυτό που θα κάνω είναι να διαφωνήσω στους ρόλους που έχει μοιράσει ο Πασκουάλ. Μπορεί ο Λάνγκφορντ να ήταν εξαιρετικός χτες δίπλα στον Καλάθη και πιστεύω πως κάπως έτσι θα είναι όλη τη χρονιά, τουλάχιστον όσο παίζει με σύνεση και μυαλό, όμως εγώ θα του έδινα και έναν δεύτερο ρόλο. Από τη στιγμή που ο Καταλανός προπονητής δεν εμπιστεύεται ακόμα τον βραχύσωμο Λιθουανό, θα πρέπει να δώσει για κάποια λεπτά την μπαγκέτα στον Λάνγκφορντ. Ο Αμερικάνος δεν είναι Τζέιμς (όπως έχουμε ξαναπεί). Έχει υπάρξει για χρόνια "πρώτο βιολί" σε πολλές ανταγωνιστικές ομάδες και σε αντίθεση με τον προκάτοχο του ξέρει να αξιοποιεί τους συμπαίχτες του. Σίγουρα ο Παναθηανικός δε μπορεί ναι παίξει το ίδιο μπάσκετ με και χωρίς τον Καλάθη, όμως έχει τους παίχτες για να υπηρετήσει και ένα δεύτερο, ελαφρώς διαφορετικό μοντέλο παιχνιδιού το οποίο μπορεί να τον ξελασπώσει σε δύσκολες βραδιές και να προσφέρει ποιοτικά λεπτά ξεκούρασης στον αρχηγό του. Εν κατακλείδι θεωρώ πως τα ζευγάρια στο 1-2 θα πρέπει να αλλάξουν τουλάχιστον μέχρι να βρεί τρόπο να γίνει χρήσιμος ο Λεκαβίτσιουε, ή να βρεθεί εναλλακτικός τρόπος δημιουργίας. Ο Καλάθης μπορεί να έχει οποιονδήποτε δίπλα του στη θέση 2 θεωρώ όμως ιδανικότερο τον Λοτζέσκη με δεύτερη λύση τον Παππά και φυσικά τον Λανγκφορντ. Από την άλλη θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να δούμε ενα ζευγάρι με βασικό χειριστή τον Λάνγκφορντ και δίπλα του είτε τον Λεκαβίτσιους είτε και πάλι τον Παππά. Σε αυτό το ζευγάρι πιστεύω πως θα κολλούσε ιδανικά ο Ντέντμον που έκανε λίγο απ’ όλα μέσα στο γήπεδο αλλά δε μπορούμε να τα έχουμε όλα.
Για να επιστρέψουμε στο χτεσινό ματς όμως, υπήρξαν μερικά ιδιαίτερος ενθαρρυντικό στοιχεία που χρήζουν αναφοράς. Πρώτα από όλα οι βολές. Σίγουρα το 63% δεν είναι κανένα καταπληχτικό ποσοστό, σημασία όμως έχει ποιοι παίχτες εκτέλεσαν τις βολές. Για να το θέσω και διαφορετικά, Τόμας Λανγκφορντ Παππάς Λοτζέσκη Λάσμε έιναι παραδοσιακά εύστοχοι στις βολές και ειναι παίχτες που θα έχουν κομβικό ρόλο φέτος άρα ο χθεσινός οιωνός μόνο θετικός μπορεί να είναι. Επίσης δεν πρέπει επουδενί να περάσει απαρατήρητη η εμφάνιση του Ντίνου Μήτογλου. Ο νεαρός παρά την απειρία του μπήκε μέσα στην πρεμιέρα και δάγκωνε. Έβγαλε δυναμικές άμυνες, άλλες με επιτυχία και άλλες όχι, κατέβασε ριμπάουντ, έβαλε δύσκολα καλάθια από κοντά και είχε και το "θράσος" να πάρει ένα τρίποντο υπό μέτριες συνθήκες δείγμα της μεγαλης αυτοπεποίθησης του. Επίσης στα θετικά πρέπει να μπει και η εμφάνιση του Λάνγκφορντ όχι τόσο για τους 13 πόντους με καλά ποσοστά, όσο για τον τρόπο που τους πέτυχε. Ο Αμερικάνος εκτελούσε συνετά γρήγορα και χωρίς να κάνει κατάχρηση ντρίπλας. Είναι σημαντικό να γίνει κατανοητή η διαφορά ανάμεσα σε ένα παίχτη που σκοράρει πολύ μέσα από την ομαδική λειτουργεία και σε ένα παίχτη που σκοράρει πολύ μονοπωλώντας τις επιθέσεις. Ο Λάνγκφορντ δείχνει ότι έχει τη διάθεση και το μυαλό, ώστε να κάνει τη μετάβαση. Α μη ξεχάσω! Είχε και δύο μπλοκ κάτι που αποτελεί ρεκόρ καριέρας. Μάλλον κατάλαβε από νωρίς τι πρέπει να κάνει σε αυτή την ομάδα για να μπορεί να μένει για ώρα στο παρκέ.
Για το τέλος άφησα το καλύτερο και συνάμα το σημαντικότερο θετικό της χθεσινής βραδιάς. Ο Παναθηανικός ήταν εξαιρετικός στα ριμπάουντ. Μπορεί τα συνολικά 24 που κατέβασε η ομάδα μας να μη φαίνονται πολλά, όπως όμως και με τις βολές τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Δεν έχει σημασία ο αριθμός των κερδισμένων αλλά ο αριθμός των διεκδικούμενων. Πιο αναλυτικά ο Παναθηναικός κατέβασε το 80% των αμυντικών ριμπάουντ που διεκδίκησε και το 35% των επιθετικών, επίδοση άριστη για οποιαδήποτε ομάδα. Προφανώς κάτι τέτοιο είναι προϊόν ομαδικής δουλειάς καθώς τα ριμπάουντ είναι κάτι παραπάνω από δουλεία των ψιλών. Όσοι λοιπόν είστε πρόθυμοι να καθίσετε στο σκαμνί τους Λάσμε και Γκιστ για την χαμηλή τους (φαινομενικά) επίδοση και σε αυτόν τον τομέα ξανασκεφτείτε το. Έκαναν άριστη δουλεία πολύ απλά γιατί μόνο έτσι θα μπορούσε να προσεγγίσει η ομάδα αυτά τα νούμερα.
Είναι πολύ σημαντικό για τον Παναθηναικό το ότι κέρδισε σε μια μέτρια γι αυτόν βραδιά μια κάλη ομάδα όπως είναι η Μακάμπι,γιατί δείχνει ότι μπορεί να πάρει αποτελέσματα ακόμα και στην κακή του μέρα. Μη σας ξεγελάει η απουσία του Πάργκο, οι Ισραηλινοί είναι εξαιρετική ομάδα με πολυ δυνατή front line και το ότι πήρε την μπαγκέτα της οργάνωσης ο Γουίλμπεκιν, μόνο καλό είναι για αυτούς,καθώς μιλάμε για έναν εξαιρετικό παίχτη πολύ πιο ορθολογικό απο τον θεαματικό Πάργκο.
ΥΓ1 Η ομάδα έχει εξαιρετικό πρόγραμμα. Αν ο κύριος της φωτογραφίας παραμείνει υγιής θα δούμε υπέροχα πράγματα φέτος
ΥΓ2 Οι Noris Cole και Tyrie Rice αγωνίζονται αμφότεροι στο Basketball Champion League. Πέραν της καταφανέστατης σταδιακής ανόδου της διοργάνωσης, αποδεικνύεται αυτό που είχαμε επισημάνει από το καλοκαίρι, ότι δηλαδή σπανίως μεγάλες ομάδες με στόχους εμπιστεύονται τέτοιους παίχτες
ΥΓ3 Χτες πήραμε και 2-3 σφυριγματάκια και κανείς δεν ειδα να αναφέρετε σε αυτό. Μάλλον τελικά είχε δίκιο ο Γιαννακόπουλος, ότι το θέμα ήταν προσωπικό.
Αρχικά είναι απαράδεκτο να δέχεσαι 85 πόντους σε εντός έδρας παιχνίδι. Με συγχωρείται πάρα πολύ αλλά το ότι μιλάμε για την πρεμιέρα της διοργάνωσης δικαιολογεί πολλά, όχι όμως αυτή την αμυντική απάθεια. Σίγουρα σε κάποια σημεία ήταν λανθασμένη η στόχευση του Πασκουάλ, καθώς θεωρώ μέγα λάθος το να πέφτει εξ αρχής ο Παππαπέτρου πάνω στον Γουίλμπεκιν ειδικά από τη στιγμή που απουσιάζει ο Πάργκο. Καλάθης και Θανάσης θα ήταν πολύ καλύτερες επιλογές για αυτή τη δουλειά, πράγμα που φάνηκε και στη συνέχεια. Επίσης είναι απαράδεκτο να γυρνάνε τόσο αργά οι παίχτες στην άμυνα. Όταν παίζεις με μια ομάδα σα την Μακάμπι που το κυριότερο όπλο της είναι η transition επίθεση, πρέπει να είσαι προσηλωμένος και να παίζεις την ανάλογη άμυνα. Καταλαβαίνω ότι είναι αρχή και τα πόδια κάποιον παιχτών μπορεί να είναι βαριά, αλλά αν η εικόνα της ομάδας είναι αυτή στο ΟΑΚΑ τι θα γινόταν σε εκτός έδρας ματς ? Επίσης η ομάδα έπαιξε και πολύ κακή περιφερειακή άμυνα. Βλέπω πολλούς να αναφέρονται στην απόδοση των φίλων μας Λάσμε και Γκίστ τόσο στην άμυνα στη ρακέτα, όσο και στο ριμπάουντ. Σίγουρα τόσο ο Γκαμπονέζος όσο και ο Αμερικάνος δεν έβγαλαν ματιά με την απόδοση τους, όμως πρως θεού δεν φταίνε αυτοί για το ξέφραγο αμπέλι στη ρακέτα. Θα το εξηγήσω όσο πιό συνοπτικά και απλά γίνετε για να γίνει κατανοητό από τον μέσο φίλαθλο. Όταν η περιφερειακή άμυνα είναι χαλαρή, ο βασικότερος τρόπος να πάθεις ζημία είναι με το περιφερειακό σουτ κοινώς το τρίποντο. Μεγαλύτερο πρόβλημα από αυτό όμως δημιουργείτε όταν ο αντίπαλος διαθέτει πυραυλοκίνητα και συνάμα έξυπνα guard σαν τον Γουίλμπεκιν. Εκεί η κατάσταση γίνετε ιδιαίτερα δυσχερής αφού η άμυνα κόβεται στη μέση από ένα "drive" του αντιπάλου αι δημιουργείτε αμέσως ανισορροπία. Σε καταστάσεις ανισορροπίας όποια βοήθεια και να βγει κοντά στο καλάθι θα φτάσει καθυστερημένα, αλλά πέρα από αυτό ο παίχτης που θα δώσει τη βοήθεια, που συνήθως είναι ένας εκ των ψηλών αφήνει τον παίχτη του αμαρκάριστο και όταν αυτός ο παίχτης λέγεται Black η μπασκέτα θα υποφέρει. Για να το κλείσουμε, όταν δίνεις σε παίχτες σαν τον Γουίλμπεκιν τη δυνατότητα να κάνει κούρσες 20 μέτρων είναι πολύ πιο εύκολο να πληγωθείς εντός ρακέτας, και όταν συμβαίνει αυτό με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, πάντα φαίνονται ένοχοι οι ψιλοί. Σίγουρα ο Λασμε και ο Γκίστ χάσανε φάσεις και μονομαχίες, αλλά αν κάποιος περιορίσει τα "καρέ" τον πετυχημένων και αποτυχημένων άμυνών τους στο χτεσινό παιχνίδι θα φανεί ότι στις λίγες φάσεις που ενήργησαν αποτελεσματικά στην ομαδική άμυνα, ήταν οι φορές που η περιφερειακή άμυνα ήταν η πρέπουσα.
Πάμε τώρα σε κάτι άλλο που προβλημάτισε τους περισσότερους, και όχι άδικα μάλιστα. Παρ ‘όλο που το φετινό ρόστερ διαφημίζεται ως το πληρέστερο των τελευταίων αιτών, χτες υπήρξε μια εμφανής λειψανδρία τόσο στη θέση "πέντε", όσο και στη θέση "ένα". Κάτι τέτοιο εν μέρη δικαιολογείτε για τους ψιλούς αφού ο Παππαγιάννης ακόμα και από τα μάτς της εθνικής ήταν φανερά ανέτοιμος και όπως και πέρυσί , έτσι και φέτος το ματς δε ταίριαζε καθόλου στο Βουγιούκα. Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει για τους "άσσους" της ομάδας, ακόμα και να ίσχυε όμως είναι τόσο κομβική αυτή η θέση που δεν υπάρχει αυτή η πολυτέλεια. Δεν ξέρω πότε προβλέπεται να πάρει σταθερά περισσότερο χρόνο ο Λεκαβίτσιους και δε ξέρω κατά πόσο θα μπορέσει να βοηθήσει ουσιαστικά στην οργάνωση και την δημιουργία, όταν τον πάρει. Δε θα τον κρίνω πάντως ακόμα γιατί ένα τρίλεπτο στην πρεμιέρα δε λέει και πολλά. Αυτό που θα κάνω είναι να διαφωνήσω στους ρόλους που έχει μοιράσει ο Πασκουάλ. Μπορεί ο Λάνγκφορντ να ήταν εξαιρετικός χτες δίπλα στον Καλάθη και πιστεύω πως κάπως έτσι θα είναι όλη τη χρονιά, τουλάχιστον όσο παίζει με σύνεση και μυαλό, όμως εγώ θα του έδινα και έναν δεύτερο ρόλο. Από τη στιγμή που ο Καταλανός προπονητής δεν εμπιστεύεται ακόμα τον βραχύσωμο Λιθουανό, θα πρέπει να δώσει για κάποια λεπτά την μπαγκέτα στον Λάνγκφορντ. Ο Αμερικάνος δεν είναι Τζέιμς (όπως έχουμε ξαναπεί). Έχει υπάρξει για χρόνια "πρώτο βιολί" σε πολλές ανταγωνιστικές ομάδες και σε αντίθεση με τον προκάτοχο του ξέρει να αξιοποιεί τους συμπαίχτες του. Σίγουρα ο Παναθηανικός δε μπορεί ναι παίξει το ίδιο μπάσκετ με και χωρίς τον Καλάθη, όμως έχει τους παίχτες για να υπηρετήσει και ένα δεύτερο, ελαφρώς διαφορετικό μοντέλο παιχνιδιού το οποίο μπορεί να τον ξελασπώσει σε δύσκολες βραδιές και να προσφέρει ποιοτικά λεπτά ξεκούρασης στον αρχηγό του. Εν κατακλείδι θεωρώ πως τα ζευγάρια στο 1-2 θα πρέπει να αλλάξουν τουλάχιστον μέχρι να βρεί τρόπο να γίνει χρήσιμος ο Λεκαβίτσιουε, ή να βρεθεί εναλλακτικός τρόπος δημιουργίας. Ο Καλάθης μπορεί να έχει οποιονδήποτε δίπλα του στη θέση 2 θεωρώ όμως ιδανικότερο τον Λοτζέσκη με δεύτερη λύση τον Παππά και φυσικά τον Λανγκφορντ. Από την άλλη θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να δούμε ενα ζευγάρι με βασικό χειριστή τον Λάνγκφορντ και δίπλα του είτε τον Λεκαβίτσιους είτε και πάλι τον Παππά. Σε αυτό το ζευγάρι πιστεύω πως θα κολλούσε ιδανικά ο Ντέντμον που έκανε λίγο απ’ όλα μέσα στο γήπεδο αλλά δε μπορούμε να τα έχουμε όλα.
Για να επιστρέψουμε στο χτεσινό ματς όμως, υπήρξαν μερικά ιδιαίτερος ενθαρρυντικό στοιχεία που χρήζουν αναφοράς. Πρώτα από όλα οι βολές. Σίγουρα το 63% δεν είναι κανένα καταπληχτικό ποσοστό, σημασία όμως έχει ποιοι παίχτες εκτέλεσαν τις βολές. Για να το θέσω και διαφορετικά, Τόμας Λανγκφορντ Παππάς Λοτζέσκη Λάσμε έιναι παραδοσιακά εύστοχοι στις βολές και ειναι παίχτες που θα έχουν κομβικό ρόλο φέτος άρα ο χθεσινός οιωνός μόνο θετικός μπορεί να είναι. Επίσης δεν πρέπει επουδενί να περάσει απαρατήρητη η εμφάνιση του Ντίνου Μήτογλου. Ο νεαρός παρά την απειρία του μπήκε μέσα στην πρεμιέρα και δάγκωνε. Έβγαλε δυναμικές άμυνες, άλλες με επιτυχία και άλλες όχι, κατέβασε ριμπάουντ, έβαλε δύσκολα καλάθια από κοντά και είχε και το "θράσος" να πάρει ένα τρίποντο υπό μέτριες συνθήκες δείγμα της μεγαλης αυτοπεποίθησης του. Επίσης στα θετικά πρέπει να μπει και η εμφάνιση του Λάνγκφορντ όχι τόσο για τους 13 πόντους με καλά ποσοστά, όσο για τον τρόπο που τους πέτυχε. Ο Αμερικάνος εκτελούσε συνετά γρήγορα και χωρίς να κάνει κατάχρηση ντρίπλας. Είναι σημαντικό να γίνει κατανοητή η διαφορά ανάμεσα σε ένα παίχτη που σκοράρει πολύ μέσα από την ομαδική λειτουργεία και σε ένα παίχτη που σκοράρει πολύ μονοπωλώντας τις επιθέσεις. Ο Λάνγκφορντ δείχνει ότι έχει τη διάθεση και το μυαλό, ώστε να κάνει τη μετάβαση. Α μη ξεχάσω! Είχε και δύο μπλοκ κάτι που αποτελεί ρεκόρ καριέρας. Μάλλον κατάλαβε από νωρίς τι πρέπει να κάνει σε αυτή την ομάδα για να μπορεί να μένει για ώρα στο παρκέ.
Για το τέλος άφησα το καλύτερο και συνάμα το σημαντικότερο θετικό της χθεσινής βραδιάς. Ο Παναθηανικός ήταν εξαιρετικός στα ριμπάουντ. Μπορεί τα συνολικά 24 που κατέβασε η ομάδα μας να μη φαίνονται πολλά, όπως όμως και με τις βολές τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Δεν έχει σημασία ο αριθμός των κερδισμένων αλλά ο αριθμός των διεκδικούμενων. Πιο αναλυτικά ο Παναθηναικός κατέβασε το 80% των αμυντικών ριμπάουντ που διεκδίκησε και το 35% των επιθετικών, επίδοση άριστη για οποιαδήποτε ομάδα. Προφανώς κάτι τέτοιο είναι προϊόν ομαδικής δουλειάς καθώς τα ριμπάουντ είναι κάτι παραπάνω από δουλεία των ψιλών. Όσοι λοιπόν είστε πρόθυμοι να καθίσετε στο σκαμνί τους Λάσμε και Γκιστ για την χαμηλή τους (φαινομενικά) επίδοση και σε αυτόν τον τομέα ξανασκεφτείτε το. Έκαναν άριστη δουλεία πολύ απλά γιατί μόνο έτσι θα μπορούσε να προσεγγίσει η ομάδα αυτά τα νούμερα.
Είναι πολύ σημαντικό για τον Παναθηναικό το ότι κέρδισε σε μια μέτρια γι αυτόν βραδιά μια κάλη ομάδα όπως είναι η Μακάμπι,γιατί δείχνει ότι μπορεί να πάρει αποτελέσματα ακόμα και στην κακή του μέρα. Μη σας ξεγελάει η απουσία του Πάργκο, οι Ισραηλινοί είναι εξαιρετική ομάδα με πολυ δυνατή front line και το ότι πήρε την μπαγκέτα της οργάνωσης ο Γουίλμπεκιν, μόνο καλό είναι για αυτούς,καθώς μιλάμε για έναν εξαιρετικό παίχτη πολύ πιο ορθολογικό απο τον θεαματικό Πάργκο.
ΥΓ1 Η ομάδα έχει εξαιρετικό πρόγραμμα. Αν ο κύριος της φωτογραφίας παραμείνει υγιής θα δούμε υπέροχα πράγματα φέτος
ΥΓ2 Οι Noris Cole και Tyrie Rice αγωνίζονται αμφότεροι στο Basketball Champion League. Πέραν της καταφανέστατης σταδιακής ανόδου της διοργάνωσης, αποδεικνύεται αυτό που είχαμε επισημάνει από το καλοκαίρι, ότι δηλαδή σπανίως μεγάλες ομάδες με στόχους εμπιστεύονται τέτοιους παίχτες
ΥΓ3 Χτες πήραμε και 2-3 σφυριγματάκια και κανείς δεν ειδα να αναφέρετε σε αυτό. Μάλλον τελικά είχε δίκιο ο Γιαννακόπουλος, ότι το θέμα ήταν προσωπικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προσβλητικά και υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται άμεσα.