Ο ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΚΙΘ

Ο Κιθ Λάνγκφορντ είναι υπέροχος στο να είναι ο εαυτός του, ή τουλάχιστον έτσι υποστηρίζει ο συμπατριώτης του και αγαπημένος παίχτης της πράσινης εξέδρας Μάικ Τζέιμς. Ταυτόχρονα ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του αναντικατάστατο για οποιαδήποτε ομάδα και δε διστάζει να το πει δημόσια προκαλώντας έτσι καταιγισμό σχολίων σε όλα τα social media ! Είναι όμως όντως έτσι τα πράγματα ? Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ έχει τις απαντήσεις.

Ας πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή. Οι δύο Αμερικάνοι ΔΕΝ είναι ίδιοι παίχτες. Το ότι και οι δυο τους φημίζονται για την ικανότητα που έχουν να βάζουν την μπάλα στο καλάθι , δεν τους κάνει ίδιους. Ο Μάικ είναι ο εκρηκτικότερος guard της Ευρώπης και αυτό του δίνει τη δυνατότητα να εφορμά προς το καλάθι υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Δεν κυνηγάει τις επαφές , δεν ζητάει screen και δεν σκέφτεται ιδιαίτερα ,παίζοντας κυρίως με το ένστικτο. Ομολογουμένος βέβαια , το παιχνίδι του είναι εντυπωσιακό  και αυτό οφείλετε στα σπάνια αθλητικά του προσόντα, που του επιτρέπουν να στέκεται στον αέρα όσο λίγοι guard. Παρόλ’αυτα μιλάμε για ένα παίχτη μονοδιάστατο , του οποίου το μακρινό σουτ δεν τρομάζει κανέναν. Επίσης είναι μέτριος στο να εκτελεί μετά από ντρίπλα , κάτι που φάνηκε τη χρονιά που μας πέρασε όπου τα περισσότερα σουτ που επιχείρησε ήτανε με “step back”. Το μεγάλο πλεονέκτημα όμως  αυτού του παίχτη και αυτό που εν μέρει κρύβει όλες τις άλλες αδυναμίες του , είναι ότι σε αυτό που κάνει είναι πάρα πολύ καλός. Δεν είναι ο μοναδικός guard που παίζει με αυτόν τον τρόπο , είναι όμως ο καλύτερος όλων. Κανείς άλλος δε μπορεί να διασχίσει το γήπεδο σε 2 δευτερόλεπτα, κανείς άλλος δεν έχει περίπου 1 μέτρο επιτόπιο άλμα και σίγουρα κανείς άλλος δεν συνδυάζει όλα τα προσόντα του μαζί. Άρα ναι , ο Μάικ Τζέιμς είναι αναντικατάστατος.

Από την άλλη μεριά ο Κιθ  ενώ φαινομενικά κάνει την ίδια δουλεία με τον Τζέιμς , στην ουσία διαφέρει λόγω του πληθωρικότερου παιχνιδιού του! Ο Λάνγφορντ είναι πιο ομαδικός παίχτης , πράγμα που από μόνο του κάνει μεγάλη διαφορά. Με αυτό δεν εννοούμε μόνο ότι πασάρει περισσότερο , αλλά ότι συνολικά το παιχνίδι του είναι βασισμένο στην καλή ομαδική λειτουργία. Αρχικά αρέσκεται να εκτελεί μετά από pic κάτι που σημαίνει ότι η επίθεση της ομάδας δεν είναι στατική όπως γίνεται σε ένα στοχευμένο παιχνίδι απομόνωσης. Επίσης ο νεοαποκτηθείς Αμερικάνος ξέρει να διαβάζει άριστα τις επιλογές που του δίνει η αντίπαλη άμυνα επιλέγοντας πάντα την καλύτερη δυνατή. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι αρέσκεται να βάζει τον αντίπαλο στην πλάτη του και να φτάνει μέχρι το ley up, ενώ αν του «κάτσει» βαρύτερος παίχτης δεν διστάζει να τον παρασύρει προς τα μέσα και να ψάξει την επαφή που θα τον στείλει στην γραμμή των βολών. Μπορεί επίσης να εκτελέσει άμεσα μετά από ντρίπλα ,αφού τα σουτ του από μέση απόσταση είναι φονικά. Τέλος έχει μια σχετική αδυναμία στο τρίποντο , όπως άλλωστε και ο προκάτοχος του , όμως ο συγκεκριμένος είναι  ένας παίχτης που δε θα αφήσεις ελεύθερο από κανένα σημείο αφού μπορεί να δημιουργήσει το δικό του σουτ αλλά και να εκτελέσει στατικός μετά από πάσα. Εν κατακλείδι λοιπόν , ο Τζείμς είναι ο παίχτης που όλοι ξέρουν τι θα κάνει όταν πάρει την μπάλα λίγοι όμως μπορούν να τον σταματήσουν , ενώ ο Λανγκφορντ είναι πιο πληθωρικός και απρόβλεπτος παρόλο που υπολείπεται σε αθλητικά προσόντα. Αν γυρίσει υγιής και είναι ο εαυτός του τότε θα είναι πραγματικά υπέροχος.

Τώρα που κάναμε αυτή την αναπόφευκτη σύγκριση ας δούμε και λίγο πως δένει όλη η γραμμή των κοντών του Παναθηναϊκού. Με γενικό κουμανταδόρο το Νικ η ομάδα θα έχει τη δυνατότητα να παίζει κάθε στυλ μπάσκετ , ανάλογα τον παίχτη που θα έχει δίπλα του. Με τον Λοντζέσκη να σουτάρει σταθερά στο 42% , τον Παππά να απειλεί μονίμως στο ένας εναντίον ενός , τον Λεκαβίτσιους να σουτάρει αποτελεσματικά και να δίνει μια επιπλέον λύση στη δημιουργία , όλα είναι στο χέρι του νεοαποκτηθέντος. Αν ο Λάνγκφορντ καταφέρει να βρει τον εαυτό του , τότε όλοι θα είναι κερδισμένοι. Σταθερό σουτ μετά από ντρίπλα, τρίποντο, καλό χειρισμό της μπάλας και σωστές αποφάσεις όταν το παιχνίδι φτάνει στο όριο. Αυτά ζητάει ο Παναθηναικός από τον Αμερικάνο σε δεκαπέντε ποιοτικά δεκαπεντάλεπτα και αν τα δώσει με συνέπεια τότε θα μιλάμε για την εξυπνότερη μεταγραφή των τελευταίων αιτών. Το ότι ο Λάνγκφορντ προέρχεται από τραυματισμό και είναι 35 χρονών το γνωρίζουν όλοι στην ομάδα, όμως θεωρούν ότι έχει αποθεραπευτεί πλήρως και είναι έτοιμος να επιστρέψει ,τα υπόλοιπα στο γήπεδο. Τέλος να πω και μια προσωπική άποψη , ο Ντενμον είναι ένας ποιοτικός ραλίστας που μπορεί να κάνει πολλά πράγματα μέσα στο παρκέ. Έχω την εντύπωση πως φέτος θα ήταν η χρονιά του και παρόλο που πέρυσι δεν εντυπωσίασε κανέναν πιστεύω θα μας λείψει.

Αντί υστερόγραφου θα γράψω μια σκέψη που ποτέ δεν ήταν πιο επίκαιρη από τώρα. Είναι σαφές ότι ο Παναθηναϊκός άφησε αρκετούς παίχτες ελεύθερους λόγω των υψηλών οικονομικών τους απαιτήσεων . Ο Κιθ Λανγκφορντ ήταν μια προσιτή επιλογή λόγω της πολύ μέτριας χρονιάς που πραγματοποίησε πέρυσι. Έχω όμως μια απορία , ποια ομάδα από αυτές με το απεριόριστο budget που στοχεύουν στο final 4 έχουν εμπιστευτεί ποτέ ρόλο και χρήματα βασικού σε έναν τέτοιο παίχτη ? Να σας πω εγώ ? ΜΙΑ !!! Η Φενερ με την μηδέν τεχνογνωσία στην πρώτη χρονιά του Ομπράντοβιτς. Ακόμα και η Μπαρτσελόνα που έχει 35 εκατομμύρια budget και τρία χρονιά να πάει σε f4 παραγκώνισε τον Ράις και πήρε τον Ερτελ στη θέση του! Δεν είδε αποτέλεσμα και φέτος πήρε ένα από τα καλύτερα point guard της περσινής λίγκας -τον οποίο όταν τον ήθελε ο Πεδουλάκης μερικοί γελούσατε- τον Κεβιν Πάνγκος. Όσο κι αν το μπάσκετ έχει πάει στο τρέξιμο και στο σουτ τα πολλά λεφτά θα τα παίρνουν πάντα ο Καλάθης, ο Ντε Κολό, ο Μπογκντάνοβιτς, ο Σέρχη και ο άλλος Σέρχι. Οι ομάδες που τα δίνουν θα πηγαίνουν  στο f4 ή τουλάχιστον θα έχουν δικαίωμα να το ονειρεύονται ! Όσα και να ξοδέψει η Αρμάνη για τον Τζέιμς η Μακάμπη για τον Πάργκο και η Εφές για τον Λάρκιν χαΐρι δε θα δουν . Επειδή έτυχε μια φορά να μας αποκλείσουν ο Άνταμς με τον Τζείμς τους κάναμε εικόνισμα! Δεν είναι έτσι, χρειάζονται κι αυτοί , αλλά με μέτρο. Τα 1.6 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο και τα 30 λεπτά ανά παιχνίδι δεν είναι μέτρο!!!!